Ayer dormimos en Mora, con la casualidad de coincidir con la CykelVassan , una carrera de BTT de mas de 24.000 participantes que transcurre por los caminos de esquí de fondo Vasaloppet.
Nos izo un montón de ilusión coincidir con tanto biker y Mora estaba literalmente ocupado por ciclistas desde los mas pro, incluso extranjeros, a los más amateurs.
Esta mañana el termómetro marcaba 12 grados y se notaba ambiente mas que fresquito.
De Mora hemos entrado ya en la E45, que nos debe llevar hasta Finlandia, y hemos cruzado el parque Nacional Hamra National Park con rampas inhumanas y sin pueblos ni nada durante mas de 50km, y nos ha pillado por sorpresa sin barritas ni bocatas.
La etapa ha sido bonita pero dura y ahora ya estamos en un motel de carretera de 4 casas.
Mañana mas y pal Norte.
Ya podéis comprados plátanos, chocolate o lo que sea antes de partir ya que me parece que este país es peor que el desierto del sahara.
Fuerza y ánimos.
Besos.
Elena
Hola Elena. Aki las distancias entre pueblos empiezan a ser exageradas. Hoy hemos aprendido una lección. Besos. Carlos
Hola Monica ara si que puc mirar els teus comentaris i m’ alegro molt de veura que esteu be ancara que amb gana sor que sou ben forts, reb una forta abraçada i molta força
Gráciles Tieta. Aki lluitant i gaudint d’aquest pulmo natural. Moni
OS sigo. Con mucha envidia, fantástica la aventura, y contagioso el ánimo. Seguir a buen ritmo y disfrutar que nada dura 100 años.
Hola Fredy. Como sabes tanto Mónica como yo hemos trabajado y entrenado duro para estar aquí. Creo que lo logrado hasta hoy ya me parece extraordinario. Hasta ahora ha sido todo bien planificado. En esta latitud la cosa se endurece. Vamos a seguir currandolo. Gracias por seguirnos y un fuerte abrazo. Carlos y Mónica
Aparte de la enorme preparación física que lleváis, está claro que también estáis mentalmente muy fuertes, porque es probable que haya momentos en que cueste subirse a la bici y seguir adelante, y eso sólo se consigue con el cóctel físico-psíquico del que lleváis grandes reservas.
Es un orgullo estar en el entorno de conocidos y amigos de vosotros dos, grandes, grandes, grandes.
No sé si lo que queda es mucho o poco (no es una cuestión de kilómetros sino de animosidad) y estoy seguro que, comparados con la vuestra (animosidad), los cuádriceps de Mónica apenas son nada.
Mucho ánimo y, si prestáis atención, notaréis mi empujoncito diario.
Gracies Esteban. Nosaltres tambe estem molt contents de comptar amb seguidors com tu. Us sentim molt a prop i ens animeu per asolir-ho. Moni
Amic Esteban el plaer de comptar amb el teu suport sempre sera nostre. Carlos